Eros

Prema grčkoj mitologiji EROS je bio prvobitni bog (protogenos) rađanja koji se pojavio samoformiran u zoru stvaranja. On je bio pokretačka snaga generacije novog života u kosmosu. Orfici su ga nazvali Fanes, prvobitno biće koje se izleglo iz svetskog jajeta. Takođe je bio ekvivalentan Tezi (Stvaranje) i Fizisu (Priroda). Mlađi Eros, nestašni bog naoružan lukom i strelama, bio je sin boginje Afrodite.

Eros na latinskom AMOR ili CUPI′DO, bog ljubavi. U smislu u kom se on obično shvata, Eros je stvorenje kasnijih grčkih pesnika; a da bismo pravilno razumeli legende, moramo razlikovati tri Erosa: tj. Eros drevnih kosmogonija, Eros filozofa i misterija, koji ima veliku sličnost sa prvim, i Eros sa kojim se susrećemo u epigramskim i erotskim pesnicima, čiji duhoviti i razigrani opisi boga, međutim, jedva da mogu smatrati delom drevnog verskog verovanja Grka. Homer ne pominje Erosa, a Hesiod, najraniji autor koji ga pominje, opisuje ga kao kosmogonijskog Erosa. Najpre je, kaže Hesiod bio Haos, zatim su došli Gaja, Tartar i Eros, najlepši među bogovima, koji vlada nad umovima i većem bogova i ljudi. U ovom prikazu već uočavamo kombinaciju najstarijih sa kasnijim pojmovima. Prema prvom, Eros je bio jedan od temeljnih uzroka u formiranju sveta, jer je bio sjedinjujuća snaga ljubavi, koja je unela red i harmoniju među sukobljene elemente od kojih se Haos sastojao. U istom metafizičkom smislu ga shvata Aristotel; i slično u orfičkoj poeziji on je opisan kao prvi od bogova, koji je iznikao iz jajeta sveta. U Platonovom Simpozijumu on se takođe naziva najstarijim od bogova. Sasvim je u skladu sa predstavom o kosmogonijskom Erosu, da se on opisuje kao Kronosov i Gajin sin, Eileitije, ili kao bog koji nije imao roditeljstvo, a nastao je sam.

Iskonski bogovi

Mitologija

Horoskop